Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017

Εργαστήριο επιτραπέζιου παιχνιδιου - 1η συνάντηση παιχνιδιού









 
Την Παρασκευη 1 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε η πρώτη φετινή δράση του πολιτιστικού προγράμματος "ο δημόσιος χώρος, ως σημείο συνάντησης του λόγου, της χειρονομίας και της παρουσίας του ατόμου", σε συνεργασία με το πρόγραμμα "το παιχνίδι στο σχολείο", στο εργαστήριο των εικαστικών. Παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικοί συναντηθήκαμε και παίξαμε επιτραπέζια παιχνίδια, ενώ στη συνέχεια, κατασκευάσαμε κάποια, από απλά ανακυκλώσιμα υλικά, προκειμένου να μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στα διαλλείματα του σχολικού προγράμματος. Ανοίξαμε έτσι, έναν κύκλο τακτικών συναντήσεων, προκειμένου να εισάγουμε εντονότερα την παρουσία του παιχνιδιού στο σχολικό χώρο, και να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μεταξύ μας μέσα από αυτό.





















Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Ανοιχτές δράσεις εντός σχολείου - λήξη πολιτιστικού προγράμματος "ο δημόσιος χώρος..."

Την τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς, μετά από απόφαση του συλλόγου διδασκόντων, το ωρολόγιο πρόγραμμα καταργήθηκε. Αναπτύχθηκαν δράσεις πολιτιστικές, αθλητικές, περιβαλλοντικές, φιλαναγνωσίας,  επιτραπέζιων παιχνιδιών, ερευνητικές. Οι μαθητές αγωνίστηκαν σε μπάσκετ και βόλεϋ, έκαναν αθλοπαιδιές, φύτεψαν στα λάστιχα της δράσης στην Αρτέμωνος, ξεναγήθηκαν στον μπαξέ της Γ' και στην έκθεση εικαστικών, άκουσαν αφηγήσεις βιβλιών, τραγούδησαν, ανασύνθεσαν στίχουν τραγουδιών, τύπωσαν με σφραγιδογράματα ευχές για το καλοκαίρι, ζωγράφισαν τους τοίχους του εργαστηρίου των εικαστικών, παρακολούθησαν την έρευνα για το διαδίκτυο της ΣΤ', έπαιξαν επιτραπέζια και έφαγαν με πρωτοφανή όρεξη το φαγητό που τους ετοιμάσαμε. Σε αυτό συνέβαλαν όλοι οι εκπαιδευτικοί του σχολείου, αλλά και αρκετοί γονείς.
Παρότι το πρόγραμμα "δημόσιος χώρος" δεν κάλυψε παρά ένα μικρό μέρος των δράσεων αυτών, θέλω να πιστεύω ότι υπήρξαμε έμπνευση και αφορμή για το άνοιγμα αυτό του σχολείου.
Με σεβασμό στη δουλειά των εκπαιδευτικών, την αυτονομία των μαθητών μας στο σχολικό χώρο και πάντα με το μεράκι και την ανιδιοτέλεια που μας χαρακτηρίζει, πιστεύω ότι θα συνεχίσουμε και του χρόνου, δείχνοντας το δρόμο για ένα σχολείο ανοιχτό, ένα σχολείο της κοινότητας.